dissabte, de desembre 15, 2007

Si pudieras escuchar lo que pienso

"Como si se pudiera elegir en el amor,
como si no fuera un rayo que te parte los huesos
y te deja estaqueado en la mital del patio"
Julio Cortázar

Si pudieras escuchar lo que pienso, oirías que eres una de las cosas más hermosas que me han pasado en Würzburg, como oirías que eres una de las razones por las cuales sé que voy a volver aquí, o por las cuales viajaré donde sea para verte.

Y oirías que no sé lo que quiero. No lo sé. Y no lo sé porqué no me dejas saberlo. Tú lo tienes muy claro. Y siempre has puesto una frontera, un muro infranqueable el cual no quiero, ni debo (dicen), saltar. Y por eso me reduzco a esta amistad que me llena, me llena como nada aquí, pero que a ratos, a días, se me hace difícil y me duele.

Me duele porqué hoy hubiera dormido una siesta contigo. Me duele porqué te hubiera besado en los labios tres o cuatro o cinco veces, inocentemente. Me duele porqué hay noches en que debería escapar de mi cama y trepar hasta la tuya. Me duele porqué eres encantadora, dulce, amable. Me duele porqué tu mirada me atrapa y me rompe en pedacitos por dentro. Por la complicidad. Por lo fácil que es todo a tu lado. Por que me quieres, me duele. Por que me quieres. Si no me quisieras tanto, quizá todo sería un poco más fácil. No nos veríamos. Dejaríamos de llamarnos. De preocuparnos el uno por el otro. Dejaríamos de contarnos secretos.

Y te cuento anécdotas de otras mujeres. Anécdotas banales, absurdas, estúpidas. Mujeres como vías de escape a un amor verdadero que late dentro de mí y que tiene un nombre, que todavía no sé cual es, pero que seguro se parece mucho al tuyo.

Si pudieras escuchar lo que pienso oirías que hay días que, como dice Delgadillo, me metería en tu pecho y volvería a salir para que respiraras de mí, te arrancaría las ropas, te besaría los pies y te llamaría mi Diosa. Si pudieras escuchar lo que pienso, oirías que esas miradas que me lanzas son como dagas envenenadas, dagas repletas de curare, ese veneno que utilizaban los pueblos indígenas para untar sus flechas e inmovilizar a sus presas.

Así me quedo yo ante tus ojos y esa, tu mirada limpia: inmóvil, preso de ti.

Siento decirte esto, porqué te pondrás una vez más, furiosa. Pero igual que tu tienes el derecho de decir que quieres ser mi amiga para siempre, yo tengo el izquierdo de decir que no sé lo que quiero pero que estoy tan a gusto contigo que me arriesgaría a lo que fuera. Además, me gusta tanto cuando te enfureces…

Yo quisiese jugar por jugar y ver qué sucediera.

Lindura...

Te requiero.

8 comentaris:

Anònim ha dit...

Aprofito el mateix comentari per l'anterior: Fonollosa!!!!!! Tio, genial, brutal, això sí que és un poeta, joder!!! Fonollosa i Pepe Sales els vaig ajuntar en un face-to-face de post que no vaig penjar. Uau, brutal.

Del d'avui, joder... És una putada...

Per cert, t'haig d'explicar una cosa.

Sergi ha dit...

Yeral, tio, com sempre em fas posar els pèls de punta. Com pots escriure els teus sentiments d'aquesta manera? Em sap greu si les coses no són com a tu t'agradarien, però la puresa de les teves paraules obre una porta a un futur millor. NO perdis l'esperança.

Aaaaats ha dit...

petit, aconsegueixes enamorar-nos a tots d'aquesta persona,tan sols amb els teus versos.

gràcies com sempre, per seguir emocionant-nos d'aquesta manera, tan sincera i pura, tan plena de tu. ets el petit amb el cor més gran del món

la teva cosina que està boja, bogíssima d'amor del bo per tu

helena*

Anònim ha dit...

Brutal! Brutal! Descrius tan bé aquestes sensacions. Increïble!

Unknown ha dit...

Geral, no s'ho mereixen tanta ratlla sentida com la que tu rimes.

Però persevera MAN.

la chica maravilla ha dit...

Ai si fos una casualitat que la manca de feina avui em porta a la teva pàgina... Però jo no hi crec, en les casualitats. Avui havia de venir a la teva pàgina i llegir l'expressió del teu amor envers aquesta persona que t'estimes tant. Avui havia de llegir que això és possible tot i que jo em trobi tan cansada...
Et felicito pel blog sencer: ja tens una fan.
Petonets,
Caro

Anònim ha dit...

YERALLLLL me enamore!!!!
sos un romantico como yo!!!
Me encantaria conocerte
loli_lop78@hotmail.com
Te espero.

Anònim ha dit...

yeral...me enamore!!!
escribime a mi mail
loli_lop78...hotmail