dijous, de desembre 06, 2007

El amor es hermoso aún como juego

Dedicat a l'Aleix, que ahir em reclamava un post

Fa temps, potser massa, que jugo a enamorar-me i a que m'enamorin. Fa temps que jugo amb l'amor i l'amor juga amb mi a fet i a amagar.

Però com diu Fonollosa, l'amor és bell fins i tot com a joc: "Juguem a estimar-nos, sense estimar-nos, fins el dia en què algun dels dos torni a sentir amor per qualsevol altre".

Estimo la vida, m'apassiono per les coses, m'enamoro cada dia d'alguna dona, o d'algún home, o d'algún pronom feble, o d'algúna marca de Ginebra.

Cada dia penso en tu... en Ella. Cada dia t'estimo més. Siguis qui siguis.

I l'Albert Pla (Fonollosant) diria "añoro la muchacha que jamás he conocido que espera ansionamente el amor mío...".

Aquí us deixo amb la poesia.

BROADWAY

El amor es un juego apasionante
y el mejor sustituto del amor.
De aquel amor inmenso, el amor único,
que uno halla varias veces por el tiempo.

El recíproco amor es lo más bello.
Lo sabemos los dos. Pero es muy grande
el vacío que se abre entre el amor
que se ha ido y el amor que aún no ha llegado.

¿Por qué llenarlo, pues, con la tristeza
si es posible colmarlo de sonrisas?

Si se ha ocultado el sol pueden los faros
del coche iluminar la carretera.
Mientras llega otro amor buscando el nuestro
juguemos, sólo juego, a enamorarnos.

Juguemos a querernos, sin querernos,
hasta el día en que alguno de los dos
vuelva a sentir amor por cualquier otro.
El amor es hermoso aún como juego.

Josep María Fonollosa (De "Ciudad del hombre, New York")

I la imprescindible...

AÑORO

Añoro todo aquello que no tuve, lo que tuve retuve y eso no me lo quita nadie.
Añoro solamente lo que no vi ni en pintura, lo que no quise que ocurriera,
lo que olvidé por desidia, lo que no escuché por ciego;
echo de menos, me hace falta lo que no viví ni en sueños.

Añoro, por ejemplo, no haberme follado a Marta,
pensando mientras tanto que me follaba a su hermana.
Y añoro a esa muchacha que jamás he conocido y que espera ansiosamente el amor mío.
Y esa rayita y esa pastillita, que no tomé contigo aquella noche.
Me duelen los recuerdos por no haberte conocido,
ni amado ni violado en un confesionario.
Quién pudiera haber gozado de la luna y de tus besos,
en aquel acantilado dentro de un Cadillac rojo.

Y por cierto, se me olvidaba decir, se me olvidaba decir, lo que te vine a pedir:
si quieres bailar conmigo esa canción tan bonita...
Aún no existe todavía pero es mi canción preferida.

Estoy triste voy de luto como si se hubieran muerto
esos seres tan queridos que fueron mis enemigos.
Me duele la cabeza, no me quito esa resaca
ayer me quedé en casa no tomé ni una copita;
tampoco maté a nadie y eso que hay quien lo merece,
por pereza o por cobarde, nunca quise o nunca pude.

Y añoro esos zapatos que no tuve, mis pies pisan descalzos
pues yo siempre ando desnudo.
Y eso que nunca me pinté con purpurina todo el cuerpo,
ni me subí a ese campanario pa' gritarle al sol y al viento:
¡me cago en la madre que parió a esos mamones,
xixarel.los que me están chingando la existencia!

Y añoro no haber muerto cada día,
cuando llegue la muerte yo no sabré qué hacer con ella.
A lo mejor la palmo y resucito siendo un cerdo,
me olvido de que existo y así no echaré nada de menos.
Engordaré deprisa en el corral de las mentiras,
comeré lo que me echen como cualquier cerdo bueno,
hasta que un día el granjero se me lleve al matadero
y convierta en embutidos mis recuerdos más grasientos.

Entonces piensa en mí, recuérdame amor mío,
cada vez que te tomes una tapita de chorizo.

Albert Pla, del magnífic/impressionant/indispensable disc Supone Fonollosa

4 comentaris:

Anònim ha dit...

:-) És que no tinc cap comentari prou bo! El post m'ha agradat i punt!

Yeral ha dit...

Isolta... kein problem; només saber que m'has llegit ja més que em satisfà. Benvinguda...!?

Unknown ha dit...

Tots aquests darers escrits teus on barreges "amor + beguda" podries anar recopilant-los en un llibre temàtic: LOVEDRINKS POSTS IN GERMANY

Somiatrufes ha dit...

Crec que quan l'Albert Pla parla de ressuscitar sent un porc, vivint al "corral de las mentiras" i menjant "lo que me echen como cualquier cerdo bueno", s'està referint a nosaltres... la resta de gent que ha triat ser més o menys "normal", "correcte", "passiu", etc. Però segons sembla ni així aconseguiria l'amor de la dona que no existeix (perquè malauradament no existeix!).